سازمان اقدام آشکار جهانی

قوانین بین‌اللملی در زمینه حقوق کودک

اعلامیه جهانی حقوق کودک، اولین قانون بین‌المللی در زمینه کودکان بود که در سال ۱۹۵۹ در سازمان ملل متحد تصویب شد. متن کامل این اعلامیه را به زبان فارسی در اینجا بخوانید.

هرچند مهم‌ترین قانون بین‌المللی در زمینه حقوق کودک، «پیمان‌نامه حقوق کودک» است و تاکنون ۱۹۳ کشور (شامل بر ایران) این قانون را قبول و امضا کرده‌اند. این قانون، مقبول‌ترین سند حقوق بشر در تاریخ محسوب می‌شود (به جز امریکا و سومالی، تمام کشورهای جهان این پیمان را تایید کرده‌اند و ۱۴۰ کشور جهان آن را در قوانین داخلی خود قرار داده‌اند.)

بر اساس این پیمان، سن کودکی تا ۱۸ سالگی هر انسانی تعیین شده است و چهار اصل پایه‌ای این پیمان می‌گویند: هیچ کودکی نباید از تبعیض رنج ببرد؛ در زمان تصمیم‌گیری بر کودکان باید منافع عالیه آنان در نظر باشد؛ کودکان حق حیات و رشد دارند و درنهایت اینکه کودکان حق بیان آزادانه عقاید و نظرات خود را دارند. همچنین این نظرات باید در اموری که به طور مستقیماً به آن‌ها مربوط می‌شود، لحاظ شود.

  • متن کامل کنوانسیون را به زبان فارسی در اینجا بخوانید:
  • http://www.unic-ir.org/hr/convenantion-child.htm
  • دو پروتکل اختیاری، ضمیمه این قانون است: «پروتکل الحاقی درباره خرید و فروش کودکان، خودفروشی کودکان و هرزه‌نگاری کودکان» و «پروتکل الحاقی درباره بکارگیری کودکان در مناقشان مسلحانه».
  • متن کامل پروتکل الحاقی درباره خرید و فروش کودکان و… را به زبان فارسی در اینجا بخوانید:
  • http://www.unic-ir.org/hr/hr۴۴.pdf
  • متن کامل پروتکل الحاقی درباره بکارگیری کودکان در مناقشات مسلحانه را به زبان فارسی در اینجا بخوانید:
  • http://www.unic-ir.org/hr/hr۵۰.pdf

حق سرپرستی کودک برای دگرباشان جنسی

اولین موضوع مورد توجه دیگر بخش‌های جامعه هر کشوری، نگاه دگرباش‌هراسِ بخش‌های بیشتر سنتی‌تر و مذهبی‌تر جوامع، نسبت به موضوع ارتباط بین کودک و دگرباش جنسی است. آنان این ارتباط را ارتباطی جنسی درنظر می‌گیرند و یکی از اتهام‌های اصلی دگرباشان جنسی، موضوع تجاوز و سوءاستفاده جنسی از کودکان است. اتهامی که بیشتر از آنکه بر اساس نگرش‌های علمی و واقعیات باشد، بر اساس حدس و گمانهزنی است.