فعالیت‌های گذشته
1990
فعال امریکایی جولی دُرف، کمیسیون بین‌المللی حقوق بشر زنان و مردان همجنس‌گرا (ایگل‌هرک IGLHRC) را بر اساس این باور تاسیس کرد که تمام مردم، بدون توجه به گرایش و هویت جنسی آنها و صرف نظر از اینکه آیا ایدز دارند یا ندارند، باید از حقوق بشر خود استفاده‌ای کامل داشته باشند.
1991
کمیسیون به‌عنوان یک موسسه غیر انتفاعی در امریکا ثبت شد. این کمیسیون با دیگر فعالان موجود در صحنه فعالیت‌های حقوق بشر، در یک کمپین گسترده همکاری کرد و در نتیجه این کمپین، عفو بین‌الملل را واداشت تا در فعالیت‌های خود، خشونت و سوءاستفاده علیه دگرباشان جنسی را نیز در نظر بگیرد.
1992
کمیسیون با همراهی عضو کنگره امریکا بارنی فرانک، سفری به روسیه ترتیب داد تا با مقامات رسمی این کشور دیدار کنند و در مقابل قوانین ضد همجنس‌گرایی در این کشور موضع مخالف بگیرند – قوانینی که در زمان استالین اجرا می‌شدند و آمیزش جنسی بین مردان را به پنج سال زندان محکوم می‌کردند. این قانون سرانجام لغو شد. کمیسیون همچنین توانست قبولی پناهندگی یک مرد 28 ساله اهل آرژانتین را در کانادا بگیرد، او اولین انسانی بود که بر پایه گرایش جنسی خود توانست پناهندگی در یک کشور دیگر را کسب کند.
1993
کمیسیون برنامه ثبت پناهجویی را آغاز کرد و همزمان ثبت اسناد مربوط به تاریخ یک دهه گذشته برزیل را شروع کرد، دورانی که در آن بیش از 1200 نفر به‌خاطر همجنس‌گرایی به قتل رسیده بودند. اطلاعات جمع‌آوری شده مدرکی کلیدی در پرونده مارسِلو تِنوریو بود، اولین انسانی که توانست در ایالات متحده امریکا به‌خاطر گرایش جنسی خود به‌عنوان کسی که به‌خاطر عضویت در گروه اجتماعی مشخص در معرض خطر جدی قرار گرفته است، پناهندگی بگیرد. کمیسیون، وزارت امور خارجه امریکا را واداشت تا موضوع خشونت علیه دگرباشان جنسی را در گزارش سالانه حقوق بشر خود وارد کند.
1994
کمیسون جایزه فلیپا دو سوزا را بر پا کرد، نام جایزه اشاره به خانم لزبین برزیلی دارد که در قرن 16 میلادی با افتخار تمام عشق خود به زنی را اعلام کرد و شکنجه و تبعید را به این خاطر توسط دادگاه تفتیش عقاید تحمل کرد.
1995
کمیسیون توانست دفاع از حقوق جنسی افراد را به بحثی رسمی در چهارمین کنفرانس زنان سازمان ملل متحد در پکن تبدیل کند، حرکتی موفقیت‌آمیز که به زنان همجنس‌گرا امکان حضوری بی‌سابقه در سطح جهانی داد.
1996
کمیسیون کار منطقه‌ای گسترده‌ای را در آفریقا و خاورمیانه شروع کرد و اولین منبع روشنگر در موضوع پناهجویی با موضوع گرایش جنسی را عرضه کرد.
1997
کمیسیون با فعالان آسیای جنوبی کار مشترکی انجام داد تا هماهنگی‌های لازم برای اولین دیدار رهبران جامعه دگرباشان جنسی و دالایی لاما برای بحث در موضوع حقوق جنسی افراد برگذار شود. همچنین، کمیسیون به یک خانم لزبین روس کمک کرد که به او پناهندگی داده شود. وی در حال بازداشت بوده و در مراکز نظامی دوره‌های روان‌درمانی را گذرانده بود.
1998
پس از دیداری تاریخی با رئیس‌جمهور رومانی، این کشور زنان و مردان همجنسگرای زندانی در کشور را به‌خاطر قوانین مجازات همجنس‌گرایی عفو کرد. همچنین، کمیسیون یک مرکز آموزشی در شهر نیویورک برای فعالان آرژانتین، هنگ کنگ، مجارستان، نیکاراگوئه، آفریقای جنوبی، ترکیه و زیمباوه تاسیس کرد.
1999
کمیسیون توانست شبکه‌ای از وکیل‌های داوطلب شکل دهد تا در مسائل دگرباشان جنسی در آفریقای جنوبی کار کنند و همکاری بین فعالان در کره، ژاپن، تایوان و فیلیپین را گسترش داد. کمیسیون همچنین با همکاری دیگر فعالان مقیم امریکا کمپینی برای متقاعد ساختن سازمان تجارت جهانی راه انداخت تا داروهای نجات از ایدز را بتوانند در دسترس نیازمندان قرار دهند.
2000
کمیسیون به‌عنوان بخشی از ائتلاف مثلث صورتی، کنفرانسی در شهر برلین با موضوع شکنجه و آزار نازی‌ها علیه همجنس‌گرایان برگذار کرد. همچنین یک اثر منتشر شده توسط کمیسیون، توصیف این نشست است که چگونه جنسیت به‌عنوان ابزاری برای حمله علیه زنان قرار گرفته است. چند صد فعال در برنامه‌ای به سرمایه‌گذاری سازمان ملل در پنجمین کنفرانس سالانه زنان در پکن، از این اثر استقبال کردند.
2001
کمیسیون شبکه پاسخگویی سریع را شکل داد تا به آزادی چهار فعال منع گسترش ایدز در هند کمک کنند که به‌خاطر فعالیت‌های نجات‌بخش خود پنج هفته در زندان بودند. کمیسیون اولین سازمانی بود که توجه به 52 شهروند مصر را جلب کرد که پس از هجوم به یک دیسکو، بازداشت شده بودند.
2002
کمیسیون برنامه آموزش فعالان حقوق بشر در پورتو ریکو، پاراگوئه، مکزیک، آفریقای جنوبی و هند را شروع کرد و برنامه کاهش صدمات ایدز برای فعالان این مقوله را در تایلند برگذار کرد.
2003
کمیسیون گزارشی در موضوع عواقب دگرباش‌ستیزی دولتی در بوتسوانا، نامبیا، آفریقای جنوبی، زامبیا و زیمباوه منتشر کرد و در این زمینه با وزارت امور خارجه امریکا همکاری داشت تا شرایط مهاجرت و پناهندگی برای فعالان حقوق دگرباشان جنسی، ارتقا یابد.
2004
کمیسیون همکاری خود را با انجمن الماس آبی نپال شروع کرد تا 39 فعال امور ایدز را از زندان آزاد کند و در پرونده‌ای حقوقی برای پیروزی تلاش کند که قوانین دولتی تغییر یابد. کمیسیون همچنین چندین فعال را در کمیسیون گرد هم آورد تا در دفاع از حقوق بشر و حق گرایش و هویت جنسی مردم برزیل فعالیت کنند.
2005
کمیسیون اولین برنامه حقوق بشر امریکای لاتین خود را برگذار کرد. بیست فعال دگرباش جنسیِ تراجنسیتی و دوجنسی از این منطقه، در این برنامه شرکت کردند.
2006
کمیسیون توانست 11 مرد همجنس‌گرا را در کامرون از زندان آزاد کند؛ سازمان ملل، به درخواست کمیسیون، کارگروهی با موضوع مداخله در بازداشت‌های غیر قانونی در این موضوع تشکیل داد. کمیسیون و دیگر همکاران بین‌المللی آن موفق شدند جایگاه مشاوره‌ای به‌عنوان نماینده گروه‌های دگرباش جنسی در سازمان ملل متحد کسب کنند.
2007
کمیسیون دفتر برنامه‌ریزی منطقه‌ای خود را در آفریقا به کیپ تاون در افریقای جنوبی منتقل کرد و دومین برنامه آموزشی خود در منطقه امریکای لاتین را شروع کرد – این بار زنان لزبین و دوجنس‌گرا از امریکای مرکزی و کشورهای اسپانیایی زبان حوزه کارائیب در این برنامه شرکت داشتند و بعدها به رهبرانی پیش‌رو در فعالیت‌های جهانی بدل شدند.
2008
کمیسیون برنده جایزه مشهور اسقف دِزموند توتو شد. به‌دلیل داشتن نقشی پیش‌رو در همکاری‌های جهانی در موضوع‌های مهم برای جامعه دگرباشان جنسی توانست این جایزه را برنده شود. توتو برای اولین بار برای جمعی گسترده از جامعه دگرباشان جنسی صحبت کرد و از طرف کلیسای خود از این جامعه عذرخواهی کرد که همجنس‌گرایان را از کلیسای خود رانده بود. این برنامه در شعبه کمیسیون در سان فرانسیسکو برگذار شد و عنوان آن «تجلیل از رویدادی شجاعانه» بود.
2013
در این سال و سال بعد از آن، بخش ایران کمیسیون ایگل‌هرک، مجموعه‌ای از کتاب‌های سودمند و راهنما در زمینه حقوق دگرباشان جنسی منتشر کرد؛ از جمله راهنمایی برای روزنامه‌نگاران و رسانه‌های فارسی‌زبان که منبعی برای کارگاه‌های آموزشی برای این رسانه‌ها گشت. همچنین راهنماهای حقوقی برای دگرباشان جنسی و وکلای آنها در هنگام دستگیری توسط نیروهای امنیتی ایران به جرم همجنس‌گرایی، ترجمه جزوه آزاد و برابر زاده شده‌ایم که در سایت رسمی سازمان ملل متحد نیز به عنوان ترجمه غیر رسمی اثر، قرار گرفت و کتاب‌های دیگر که برای دسترسی به این کتب می‌توانید به این لینک مراجعه نمایید.
2014
در اکتبر سال 2014 برای نخستین بار در تاریخ فعالیت‌های دگرباشی جنسی ایرانی یک سازمان، بودجه مالی قابل توجهی در اختیار عموم افراد (و نه فقط فعالین این حوزه) با هر ملیت و گرایشی از هر کجای جهان می‌گذارد تا طرح‌ها و فعالیت‌های مورد نظر خود و مرتبط با دگرباشان جنسی ایرانی را به زبان فارسی یا انگلیسی عملی سازند. برنامه همیاری ایگل‌هرک، به منظور حمایت از دگرباشان جنسی ایرانی، توجه ویژه به نقض حقوق بشر دگرباشان جنسی در ایران، افزایش آگاهی عمومی در زمینه مسائل جامعه دگرباشان جنسی و همچنین به منظور کمک به توانمندسازی این جامعه ارائه شد. برای مطالعه بیشتر به این لینک مراجعه نمایید.
2015
در 24 آگوست سال 2015، برای اولین مرتبه شورای امنیت سازمان ملل در موضوع خشونت علیه دگرباشان جنسی با تمرکز بر فعالیت‌های داعش در عراق و سوریه تشکیل جلسه داد. ایگل‌هرک، نمایه‌ای از کشتار 30 نفر توسط داعش (بنا به شواهد و نقل قول‌ها) که به اتهام لواط و دیگر جرائم اخلاقی مجازات شدند. جسیکا استرن، مدیر اجرائی ایگ‌هرک، در طول این نشست سخنرانی‌های قاطعی کرد. برای مطالعه بیشتر به این لینک مراجعه نمایید.
همچنین نام کمیسیون ایگل‌هرک بعد از یک ربع قرن فعالیت و مبارزه برای حقوق دگرباشان جنسی در اولین روز ماه اکتبر 2015 به سازمان اقدام آشکار جهانی (OutRight Action International) تغییر پیدا کرد. برای مطالعه بیشتر در این زمینه به اینجا مراجعه کنید.
