سازمان اقدام آشکار جهانی

UPRمتن شماره 6 – مورد بررسی – کشور ایران

گزارش ادواری کمیته حقوق بشر سازمان ملل متحد (UPR)

بیانیه ارائه شده توسط:

سازمان دگرباشان جنسی ایران (ایرکو)

با همراهی

سازمان اقدام آشکار جهانی (ایگل‌هِرک سابق)

19 مارچ 2015 میلادی برابر با 27 اسفند 1393 هجری شمسی

 

ریاست محترم:

در اولین چرخه مرور ادواری UPR بر پرونده کشور ایران در سال 2010 میلادی، جمهوری اسلامی ایران سه توصیه در موضوع هویت و گرایش جنسی دریافت کرد، هرچند تمامی آنها را رد نمود.

چند ماه پیش، در دومین چرخه مرور ادورای UPR بر پرونده ایران، تعداد توصیه‌ها به دولت ایران در موضوع هویت و گرایش جنسی به 13 مورد رسیده بود. کشورهای گوناگون از سرتاسر کره خاکی، از کشورهای شرق اروپا گرفته تا اروپای غربی، امریکای لاتین و امریکای شمالی هم صدا، از جمهوری اسلامی ایران خواستند تا قوانین ضد همجنس‌خواهی را لغو کند؛ همچنین حقوق و آزادی‌های جامعه دگرباشان جنسی کشور را تضمین کند؛ و حامی حقوق افراد، به‌رغم گرایش‌ها و هویت‌های جنسی متفاوت آنها باشد. افزایش چهار-برابری توصیه‌ها در موضوع‌های مرتبط به حقوق افراد جامعه دگرباشان جنسی، نشانه‌ای آشکار از دلواپسی‌های جدی جامعه جهانی با توجه به نقض مداوم حقوق افراد دگرباش جنسی ایرانی است.

ایران همچنان از جمله معدود کشورهای جهان امروز است که در آن، رابطه رضایت مندانه بین دو مرد همجنس‌ بالغ را با حکم مرگ مجازات می‌کند. جمهوری اسلامی ایران، همچنین «همجنس‌گرا» بودن – هم برای مردان و هم برای زنان – را جرمی با مجازات 74 ضربه شلاق می داند. دولت ایران، هرگونه گفتگو از گرایش جنسی – شامل بر بحث در موضوع همجنس‌گرایی و دوجنس‌گرایی را در انتشارات مکتوب، رسانه‌های آن‌لاین و برنامه‌های رادیویی تلویزیونی، سانسور می‌کند. اگر افرادی در ایران در این موارد آشکارا صحبت کنند بازداشت می‌شوند، آزار می‌بینند و مجازات می‌شوند. در مورد افراد تراجنسیتی – ایران از افراد جامعه ترنس خود می‌خواهد تا فرآیند عمل تغییر کارکرد جنسیتی را به سرانجام برسانند تا قانوناً آنها را به رسمیت بشناسد؛ در حالی که هیچ‌گونه فرآیند قانونی و عملی برای مراقبت از افراد در برابر تبعیض و سوءاستفاده بر پایه هویت جنسی، معین نشده است.

به‌رغم درخواست‌های مکرر سازوکارهای مختلف حقوق بشری سازمان ملل متحد، شامل بر کمیته حقوق بشر سازمان ملل متحد (در سال 2011)، کمیته حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (در سال 2013) و درخواست‌های مکرر ارائه شده توسط گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد بر کشور ایران، دولت ایران تاکنون از پذیرفتن حقوق انسانی شهروندان جامعه دگرباش جنسی، سر باز زده است.

با این وجود، بایستی اشاره کنیم که ایران توصیه‌هایی را در این دوره UPR پذیرفته است و ما مشتاق گفتگوهای آینده در موضوع ارتقای وضعیت حقوق بشر دگرباشان جنسی ایرانی هستیم. ما از دیگر دولت‌ها می‌خواهیم تا در این موضوع مشخصاً با دولت ایران گفتگو کنند.

با این حال، بسیاری از توصیه‌ها توسط دولت ایران رد شده‌اند. جهان‌شمولی حقوق بشر افراد -شامل بر حق زندگی، آزادی و امنیت- این موارد جای هیچ بحثی ندارند. تمامی افراد، به‌رغم هویت و گرایش جنسی خود، شامل بر این حقوق می‌شوند. جمهوری اسلامی ایران، نمی‌تواند پشت نسبیت‌گرایی فرهنگی پنهان بماند و حقوق اساسی افراد دگرباش جنسی را انکار کند.

با سپاس