از مقدمه: اقلیت‌ها گروهی از افراد كه دارای هویت، گرایش، رفتارها، اعتقادات، رنگ، نژاد و شاید هزاران وجه متمایز دیگر كه در حال حاضر برای ما ناشناخته است هستند، و تا اندازه‌یی از اجتماع بزرگتر جدا بوده‌اند. قرن بیستم دوره احیا و ترویج حقوق اقلیت‌ها شناخته شده است. یکی از گروه‌های اقلیت كه طی سال‌های اخیر به كانون توجه و نقطه پررنگ مباحث حقوقی تبدیل شده است اقلیت‌های جنسی هستند. اقلیت‌های جنسی یا دگرباشان جنسی گروهی از افراد جامعه هستند كه در هویت و گرایش جنسیتی متفاوت از اكثریت هستند. گرایش های جنسی در افراد به یكی از چهار شاخه دگرجنس خواهی، همجنس خواهی، دوجنس خواهی و آ سكشوالی (بدون گرایش جنسی) تقسیم می‌شود. در میان این چهار گرایش، همجنس خواهی جامعه آماری قابل توجهی را تشكیل میدهد. همیشه اقلیت‌ها خصوصاً اقلیت‌های جنسی از مسائل پر حاشیه دولت‌ها بوده‌اند. عموماً قانون‌گذاران معیارهای اخلاقی مورد قبول اكثریت را مبنا قرار داده و بر اساس آنها اقدام به تنظیم مقررات می‌نمایند و در این میان گاه با جرم انگاری برخی رفتارهای اقلیت‌ها و در واقع با پاسخ‌های واكنشی و سركوب‌گرانه به طرد آنها می‌پردازند. سیاست جنایی مجموعه اقدامات و برنامه‌هایی است كه جامعه بر اساس آنها نسبت به جرم و انحراف واكنش نشان میدهد. مهمترین مبحث در سیاست جنایی، انتخاب یكی از دو ایدئولوژی سركوبگرانه (امنیت گرا) و بازپذیری است، كه با انتخاب هر یك از این دو ایدئولوژی مدیران و تصمیم‌ گیران سیاست جنایی نحوه برخورد كلی خود با جرایم و مجرمین در جامعه را تنظیم می‌كنند. در این مجموعه سعی بر آن است ابتدا تعریفی از ماهیت و وضعیت دگرباشان جنسی و سپس واكنش جامعه نسبت به این افراد و جایگاه ایشان در سیاست جنایی تقنینی ایران ارائه شود.

منبع:  انتشارات گیلگمیشان