یکی از اساسی‌ترین اصول قوانین بین‌المللی حقوق بشر، اصل «عدم تبعیض» است. این قوانین برای «نوع انسان» ایجاد شده و کسی را به سبب نژاد،رنگ، جنسیت، زبان، مذهب، باور سیاسی یا هر باور دیگر، خاستگاه ملی یا اجتماعی، دارایی و تولد یا هر موقعیت دیگری، نمی‌توان از این گستره، جدا دانست. طبق این قوانین که در «اعلامیه جهانی حقوق بشر»، «میثاق حقوق مدنی و سیاسی» و «میثاق حقوق اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی» و دو پروتکل اختیاری سازمان ملل متحد و همچنین تفاسیر عمومی این سازمان آمده، نمی‌توان بر اساس هویت و گرایش جنسی افراد، تبعیض در اجرا و حمایت از حقوق بشر آن ها قائل شد.

تقریبا در ۷۶ کشور جهان، قوانین تبعیض‌آمیز علیه دگرباشان جنسی وجود دارد و حداقل در پنج کشور، افرادی که به طور رضایت‌مندانه رابطه جنسی با همجنس خود برقرار می‌کنند با مجازات اعدام روبرو می‎شوند که ایران یکی از آن پنج کشور است. قوانین جزایی ایران برای دگرباشان جنسی (بیشتر در قالب مردان و زنان همجنس‌گرا) مجازات‌های تادیبی درنظرگرفته است که شامل بر زندان، شلاق، جریمه‌های نقدی و همچنین در نهایت، حکم اعدام می‌شود.