در فاصله نهم تا ۱۳ آبان ماه امسال (۱۳۹۳)، نخستین مرحله‌ی دومین دوره بررسی ادواری جهانی پرونده حقوق بشری جمهوری اسلامی ایران در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد برگزار شد. ۱۰۸ کشور از اعضای سازمان ملل در این روند اعلام موضع کردند و نهایتا ۱۰۴ کشور از مناطق مختلف دنیا، ۲۹۱ پیشنهاد به جمهوری اسلامی ارائه دادند. قریب به اتفاق این پیشنهادها با خواست‌های جامعه مدنی ایران و مدافعان حقوق بشر کشور منطبق هستند. ترجمه این گزارش، کاری از مؤسسه سودویند است. با طرح وسیع این پیشنهادها و مطالبات در افکار عمومی جامعه و با تبدیل این خواست‌ها به گفتمان جامعه در حد مقدور، جمهوری اسلامی ایران مجبور خواهد بود به تعداد هر چه بیشتری از این پیشنهادها و مطالبات پاسخ مثبت دهد و به آن‌ها همچون ۱۲۶ پیشنهاد قبول شده در دوره پیش متعهد گردد.
قسمتی از نتایج و/یا پیشنهادها:
۱- تصویب کنوانسیون هایی که تاکنون به آن‌ها متعهد نشده است (نیجر)؛
۲- پیوستن به پروتکل دوم میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی به منظور الغای مجازات مرگ (بنین) / تصویب پروتکل دوم میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی به منظور الغای مجازات مرگ (پرتقال)؛
۳- پیوستن به کنوانسیون حذف همه شکل‌های تبعیض علیه زنان (جمهوری چک)؛
۴- تصویب کنوانسیون حذف همه شکل‌های تبعیض علیه زنان و کنوانسیون منع شکنجه (جمهوری مقدونیه یوگسلاوی سابق)؛
۵- ادامه تلاش‌ها برای تقویت چهارچوب قانونی، به شمول تحقق تعهد خود در جهت تصویب کنوانسیون حذف همه شکل‌های تبعیض علیه زنان و کنوانسیون منع شکنجه (اندونزی)؛
۶- بررسی تصویب کنوانسیون حذف همه شکل‌های تبعیض علیه زنان، کنوانسیون منع شکنجه، کنوانسیون بین‌المللی حمایت از حقوق تمامی کارگران مهاجر و اعضای خانواده آنان، پروتکل دوم میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی به منظور الغای مجازات مرگ و كنوانسیون بین‌المللی حمایت از تمامی اشخاص در برابر ناپدید شدن اجباری (سیرالئون)؛
۷- بررسی تصویب کنوانسیون حذف همه شکل‌های تبعیض علیه زنان و پروتکل الحاقی آن و کنوانسیون بین‌المللی حمایت از حقوق تمامی کارگران مهاجر و اعضای خانواده آنان (بورکینافاسو)؛
۸- بررسی تصویب یا پیوستن به کنوانسیون حذف همه شکل‌های تبعیض علیه زنان، کنوانسیون بین‌المللی حمایت از حقوق تمامی کارگران مهاجر و اعضای خانواده آنان، کنوانسیون منع شکنجه و كنوانسیون بین‌المللی حمایت از تمامی اشخاص در برابر ناپدید شدن اجباری (پرو)؛
۹- تصویب کنوانسیون حذف همه شکل‌های تبعیض علیه زنان و لغو تمام قوانینی که تبعیض جنسیتی را مجاز می‌داند (ایسلند)؛
۱۰- تصویب کنوانسیون حذف همه شکل‌های تبعیض علیه زنان، کنوانسیون منع شکنجه و دیگر رفتارها یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیر انسانی یا ترذیلی و پروتکل الحاقی آن (استونی)؛
۱۱- تصویب کنوانسیون حذف همه شکل‌های تبعیض علیه زنان (اوروگوئه) (غنا) (لهستان)؛
۱۲- افزایش کوشش برای تضمین برخورد برابر با زنان و دختران به ویژه از طریق تصویب کنوانسیون حذف همه شکل‌های تبعیض علیه زنان (تایلند)؛
۱۳- پیوستن به کنوانسیون منع شکنجه و پروتکل الحاقی آن (جمهوری چک) \ تصویب کنوانسیون منع شکنجه و پروتکل الحاقی آن (اوروگوئه)؛
۱۴- تصویب کنوانسیون منع شکنجه و دیگر رفتارها یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیر انسانی یا ترذیلی (غنا) (گواتمالا) (لهستان)؛
۱۵- تصویب هرچه سریعتر کنوانسیون منع شکنجه (اتریش)؛
۱۶- امضا و تصویب کنوانسیون منع شکنجه (اسپانیا)؛
۱۷– تصویب کنوانسیون‌های شالوده‌ای حقوق بشر، به ویژه کنوانسیون منع شکنجه و حذف همه شکل‌های تبعیض علیه زنان (لتونی)؛
۱۸- بررسی مجدد حق تحفظ عمومی بر روی کنوانسیون حقوق کودک با هدف حذف آن و پیوستن کامل به سه پروتکل الحاقی کنوانسیون حقوق کودک (بورکینا فاسو)؛
۱۹- بررسی مجدد حق تحفظ‌ها بر روی کنوانسیون حقوق کودک (غنا)؛
۲۰- بررسی امکان پیوستن به کنوانسیون بین‌المللی حمایت از حقوق تمامی کارگران مهاجر و اعضای خانواده آنان (مصر)؛
۲۱- تصویب كنوانسیون بین‌المللی حمایت از تمامی اشخاص در برابر ناپدید شدن اجباری (اوروگوئه) (غنا)؛
۲۲- تصویب اساسنامه رم مرتبط با دادگاه بین‌المللی جنایی (استونی)؛
۲۳- تصویب اساسنامه رم مرتبط با دادگاه بین‌المللی جنایی و تطبیق کامل قوانین ملی با تمام تعهداتی که تحت اساسنامه رم الزامی است (لتونی)؛
۲۴- تصویب و تطبیق قوانین ملی با اساسنامه رم (اسلوانی)؛
۲۵- تقویت قوانین ملی در تطابق با معاهده‌های بین‌المللی که تصویب کرده‌اید (بورکینا فاسو)؛
۲۶- ادامه تقویت چهارچوب قانونی داخلی و انجام تعهدات بین‌المللی حقوق بشری (سنگاپور)؛
۲۷- بررسی ایجاد بندهای خاص در قانون مجازات اسلامی درباره تحقیق، تعقیب و تنبیه عاملان خشونت خانگی (پرتقال)؛
۲۸- انجام تمام تلاش‌ها برای تضمین حفاظت از حقوق و آزادی هایی که در اسناد بین‌المللی که کشور به آن پیوسته است، قید شده است (جمهوری مقدونیه از یوگوسلاوی سابق)؛
۲۹- تسریع اقدام برای نهایی کردن منشور حقوق شهروندی در جهت ارتقای چهارچوب نهادینه شده حقوق بشری خود (زیمبابوه)؛
۳۰- تشدید تلاش‌ها در عرصه توسعه نهادی و قانونی (آنگولا)؛
۳۱- ادامه تلاش‌ها در جهت تقویت چهارچوب برای حفظ و ارتقای حقوق بشر (قزاقستان)؛
۳۲- پیگیری همراه با ارائه لایحه برای تأسیس سازمان‌های ملی حقوق بشر (آفریقای جنوبی)؛
۳۳- ادامه تقویت سازوکارهای ملی حقوق بشر، از جمله از طریق نهایی کردن روند منتهی به تضمین تطابق نهاد ملی حقوق بشر با اصول پاریس (مصر)؛
۳۴- ادامه تلاش‌ها برای تأسیس نهاد ملی حقوق بشر (سودان)؛
۳۵- سرعت بخشی به روندهای مرتبط به تأسیس یک نهاد ملی حقوق بشری منطبق با اصول پاریس (تونس)؛
